ماهتاب

شنبه، فروردین ۱۹، ۱۳۸۵

این رو تو وبلاگ حامد حبیبی خوندم. قشنگ بود, حیفم اومد فقط لینک بدم.
If you’re leaving close the door.
I’m not expecting people anymore.
Hear me grieving, I’m lying on the floor.
Whether I’m drunk or dead I really ain’t too sure.
I’m a blind man, I’m a blind man and my world is pale.
When a blind man cries, lord, you know there ain’t no sadder tale.

Had a friend once in a room,
Had a good time but it ended much too soon.
In a cold month in that room
We found a reason for the things we had to do.

I’m a blind man, I’m a blind man, now my room is cold.
When a blind man cries, lord, you know he feels it from his soul

deep purple

وقتی می روی
در را ببند
من ديگر منتظر کسی نيستم
بدان که غمگینم
و بر روی زمین دراز کشیده ام
یا مستم یا مرده ام
واقعا نمی توانم مطمئن باشم که کدامم.
من یک مرد کورم
یک مرد کور
و دنیایم بی نور است.
وقتی یک مرد کور می گرید
خدایا
تو میدانی که داستانی از این غمناک تر نمی تواند وجود داشته باشد.
سابق در یک اتاق دوستی داشتم
اوقات خوشی داشتیم اما
به زودی به سر رسید
در یک ماه سرد در آن اتاق
ما دلیل کاری را که باید می کردیم یافتیم.
من یک مرد کورم
یک مرد کور
و حالا اتاقم سرد است.
هنگامی که یک مرد کور می گرید
خدایا
تو میدانی که این را از اعماق وجودش حس می کند.

دوستک